Izložba je koncipirana kao sinteza dva različita umjetnička izraza autora koji paralelno djeluju na savremenoj sceni Republike Srpske tokom posljednje decenije i donosi jedan od mogućih uvida u pozicije savremene slikarske prakse na ovom prostoru.

Izložbom su objedinjena djela Slobodana Vidovića i Radoslava Tadića koji su izdvojeni kao primjeri višegodišnjeg dosljednog formulisanja slikarskog jezika, realizovanog kroz intenzivno prisustvo i veoma aktivnu izlagačku aktivnost na domaćoj i regionalnoj umjetničkoj sceni.

Paralelnim sagledavanjem razvojnog puta u opusima ovih umjetnika uočeno je da težnja ka konstituisanju osobenog, pretežno apstraktnog umjetničkog izraza čini osnovu na kojoj se mogu zasnivati analize njihovih različitih i nerijetko kontrastnih stvaralačkih pozicija. S jedne strane senzibilnost, imaginacija, te umjetnikova psihička i emocionalna svojstva primarni su faktori stvaralačkog procesa, dok je to u drugom slučaju težnja ka analitičkom preispitivanju prirode slikarstva i njegovih konstitutivnih formalno jezičkih elemenata.

Izložba je nastala iz potrebe da se ukaže na kontinuirano trajanje individualnih slikarskih poetika na savremenoj umjetničkoj sceni Republike Srpske tokom posljednjih deset godina, a kroz detektovanje  i definisanje njihovih ključnih pozicija u odnosu na aktuelne teorijsko kritičke postulate. Oba autora predstavljena su novim serijama radova, od kojih većina do sada nije izlagana.